08.02.2022
  118


Автор: Шәмшия Жұбатова

Аңсау

Бұрқырайды жаңбырлы көктем исі,
Елжіретіп барады көкпек исі.
Жаңбыр даусын күй қылып түсірем деп,
Домбырасын шертеді шетте күйші.
Қара жердің төсінде бұрқыл ағып,
Заула, заула! Көшке ілес, зырқыра, бұлт.
Жер-ананы жұбатып тұрамын мен,
Жүрегінің тамшысын сүртіп алып.
Көз алдымда мөлдіреп жас тұнғанда,
Сәулелері шуақтың, қаштыңдар ма?
Жармасатын жаңқаны таба алмастан,
Талықсумен қаламын тасқын қарда.
Самал желдің үлбіреп ескені ұнап,
Мүлгіп қана тұрады кештегі бақ.
Өрге қарап құлашты созғым келді,
Қалтылдаған тірліктің ескегін ап.
Өрге қарап құлашты созғым келді,
Тарландардың ішінен озғым келді.
Тұмсыққа ұрып, тобырға тыға берген
Жапандағы жабыққан сез күндерді.





Пікір жазу