"Қоштасам, - депсің, - сені шын ұққаннан,
Қайтеміз сезімді алдап - үмітті алдап.
Күйзелме. Ұмыт жылдам. Күдеріңді үз. —
Жетелер үміт көп қой жігітті алдан..." —
Осындай кесімі бар сұрыпталған
Хат келді — қара мөрмен құлыпталған.
...Жан едің жүрегіме жұғып қалған,
кеудемнен кеттің қалай шығып, қарғам?!
Бейнеңді сөзбен соғып түніменен,
Жанымда жатушы еді тұнып өлең...
Жырларым саған жазған жанқалтамда,
Жат болып кеткенің бе — шыныменен?
Тіке кеп шарпысқандай бетің отпен,
Тағдырдың қатал еді соты, неткен!
Сен шығып кеткеніңмен өз еркіңмен,
Мен қалай қуам сені көкіректен?!
Жүрсем де мұң арқалап — қырға шықтым,
Жауһарды кірпік жиған — жырға сықтым.
Жанымның тұмасынан табам сені,
Мұңы да мөлдір болад - шын ғашықтың!
Кеудемнің мұң шылаған қара тасын
Тікенді кірпігіңмен қанатасың.
Түс болып миға түнде енесің де,
Елес боп таңда шығып баратасың.
Жалатып көзге — күміс, жанарға - алтын,
Із салып баратасың сонарға әр күн. —
Елесің ұзай — ұзай Бір күндері,
Кім білсін, оралмай да қалар, бәлкім...