08.02.2022
  130


Автор: Светқали Нұржан

Мылқау түн

Құдайы беріп тағы жарғанаттың,
Тұнжырап қасымда тұр жарғабақ түн.
Саусағын бопса - үміттің сорып тұрып,
Сәлемін мыңқылдаған аңдамаппын.
Зілінен қабағының бақ майысып,
Түседі жұлдыздар да ақпай үсіп.
Қанатын жанып түннің ниетіне,
Көп тышқан қиқулап жүр қаптай ұшып.
Санама сауал болып тықты ай тілін,
Неліктен білмеді Алла, ұқпайтыным,
Тышқанға қанша қанат жапсырса да,
Қараңғы қапасынан шықпайтынын?..
... Қарағым, мен ұқпасты қозғама, тым,
Бар шығар жауабы сай өзге де ақын!
Ол түгіл, шындығында білмейді екем,
Қай жерде қалғандығын өз қанатым.
... Жайына ай да кетті мені қойып, қала тұр,
Қаптаған кіл өлі бейіт.
Ұмытып менің мүлде бар-жоғымды,
Қара түн тіл қатпайды меңірейіп ...





Пікір жазу