Биылғы көктем
Биылғы көктем ғажап-ақ келді,
Саңқылды самал тазалап демді.
Жаратып келді жаздың тойына,
Күлтелеп жалын қазанат белді.
Ерекше келді биылғы көктем,
Құс болып сәуле құйылды көктен.
Қиқулай өтіп қиырды көктеп,
Қуаныш жетті құйынды лекпен.
Көлде - мұз,
Көкте ай шатынасқанда,
Мерт болар едім қапы басқанда.
Сақырлай қайнап,
Жіберді кенет,
Қақпағын көлдер атып аспанға!
Қырқаны қымтап, мыңғырып малы,
Кешегі қату күңді ұмытқаны.
Тауық – түн, туып күн - жұмыртқаны,
Оятты таңды шыңғырып қаны.
Бөрі - бөктерлер боз ай бөктерген,
Таудың сүйегін қажайды еппен жел.
Балапан күннің тұмсығы тисе,
Қағырдың суы көз әйнектенген.
Алынып кісен шідерлеп келген,
Жас шығып кетті жігерлектерден.
Жаңбырдан соңғы кемпірқосақ тұр,
Кереге - тауға кілем боп керген.
Көктемнің оты тұтады, әлемет,
Көк жасыл жалын жұпар ала кеп.
Қария – қырлар, сыпа - дала боп,
Жапанның бәрі жұпа қара көк!
Ғажап-ақ келді биылғы көктем,
Тазалап демді қиындық өткен.
Құйын - жүректен күйім дір еткен:
"Көз тимегей!"-деп сиындым еппен.
Жұлдызы жанып даулап терегім,
"Үркер" тұр әлі даулап керегін.
Түн тамырынан саулап қорегім,
Жауған жұлдыздан жаурап келемін!..