Қазақстан бар ма екен?..
"Басқа жерде "Қазақстан" деген ел бар ма екен? Болса, кетер едім!.. "
Ермұхан Тоғызбайұлы.
Тіршілігі, тынысы, Асланы өңге,
Қазақстан бар ма екен басқа жерде?
Қазанымның кірпігін ашып тастап,
Шымыр-шымыр қайнайды жас тереңде.
Көз жасымның буынан пайда болған,
Айықпайтын бір бұлт бар тас төбемде!
"Қазақстан бар ма екен бір қиырда?
Бола қалса - сол елге сырғиын да!.."
Ауа жетпей алқынған Азаматтың,
Ащы даусы әлі де тұр миымда.
Қазақстан бар ма екен - азат қаны?
Берілетін жалғансыз таза ақпары,
Өз тілінде сөйлейтін қазақтары,
Өз мүддесін сатпайтын кәззаптары.
Ұлдарының шекпеген азап тәні,
Ұрынбаған қыздары мазаққа әлі,
Аһ ұрмаған қарттары тозақтағы,
Қазақстан бар ма екен - ғажап бәрі?!
Қазақстан бар ма екен басқа жақта?
Хандары да қарайтын қас-қабаққа,
Қуырылмаған қандары ащы араққа,
Бәрі қамқор ағаның жас талапқа.
Тасбақадай бөленбей тас табаққа,
Азаматы ылайық асқақ атқа,
Жұлдыз төлдеп жататын қос қанатта,
Қазақстан бар ма екен - басқа жақта?
Қазақстан бар ма екен, ойып төрден,
Орын берген қазаққа кейіп келген.
Итаяқтан ас ішпей жөйіттермен,
Тосқауылын шүршітке қойып кеңнен,
Бабаларын бөліспей бейіттерден,
Бір тоқтысын Үш Жүзге сойып берген.
Қазақстан бар ма екен - майлы әкімнен,
Қорлық көрмей күн кешкен қайратыңмен.
Қара түнге қақалмай тайға түрмең,
Бақтан бұлбұл сайраған сайрақы үнмен.
Бала сатып ақша алмай қай кәпірден,
Төрлеріне байрағын жайната ілген.
Қыздары жоқ кіндігін айға түрген,
Алласына сиынған әйбат үнмен,
Қазақстан бар ед!- деп, қайда? кімнен?
Естіп едің, ағасы, қай Хәкімнен?
Бола қалса сол жаққа мен де кетем,
Ғұмыр кешкім келеді пендеге тең.
Бұлбұл біліп менің де әндерімді,
Жұлдызға іліп жырымды ермек етем.
Ұлдарының тасынан ұлтына атқан,
Қирап біттім! Өмір де шөлмек екен!
Мен де кетем, ағасы, тастап кетпе,
Түк шара жоқ торай - тіл, баспақ – бетке.
Өздеріне қалдырып батпақтарын,
Шығып жүре берейік асқақ көкке!
Ондай ел бар! Кей-кейде зор ұраны,
Шалынады құлаққа оның әні.
Кезігеді ол бір күні ай туарда,
Шолпан туа немесе жолығады.
Ондай елдің Балқашы, Аралы аңыз,
Дегелеңі үстінде дем аламыз.
Еніп тұрып шекара - есігінен,
Керіп тұрып тынысты кең аламыз.
Төгіп тұрып содан соң жасымызды,
Осы Қазақстанға ораламыз!