ШАЛҚАМНАН ТҮСТІМ!
Өмірімде бір рет өтірік айтып көрейінші а? Бірақ рет... Былай ғой, бір күні шалқамнан жатып теледидерға телміріп, тесірейіп қарап отыр едім, шалқамнан жатып, «шалқамнан» түстім ғой! Жарнамалық жүгіртпе жолдарға көзім ж»жүгіріп» барып еді, мынадай жарнамаға жаным кіріп қалды:
«Ауылдық әкімдердің орнына білімі бидай, тәжірибесі тарыдай, көңілі кебектей адам немесе адам емес болса да, кез-келгенді қызметке қабылдаймыз... Ақша алмаймыз. Тегін. Тек аудан әкімінің ұялы телефонына алты мың долларға «еңіреген единица» салып жіберсе болды...
Тағы да теледидарға телміріп, түріктің «Фатмагүлін» көріп, тірідей өліп отырғанмын, астындағы қашып бара жатқан жарнамаларға көзімді қуып келуге жұмсап жібергенім. Мынадай жарнамаға шалқамнан жатып, шалқамнан түстім:
«Облыстық қаржы полициясының бастығы орнына байқау жариялаймыз. Тамақ ішпейтін, жемейтін, жемеген соң дәретханаға да бармайтын, аузы-мұрны бітеулер қызметке қабылданады.»
Келесі жынды жарнаманы да оқып үлгердім: «Елу жылдан кейін қала әкімінің орны босайды. Соған шыдамы шытынамайтын, елу жылға дейін тірі жүретіндігі туралы анықтамасы бар Қазақстан азаматтары үміткер бола алдады.» Шалқамнан жатып, шалқамнан түстім! Қазір жасым қырықта. Құдай қаласа, тоқсанжасымда, қалтыраған қақпас шағымда, қала әкімі болып кетуім мүмкін ғой!
Тағы бір тентек жарнаманы кірпігіме іліп алдым: «Министрдің орны бос. Бағана далаға шығып кеткен, қайтып келгенше орнына адам сияқтыларды қабылдаймыз.» Шалқамнан жатып, шәй іше жаздадым. Маған министр болу қайда-а?!
Келесі кеңкелес жүгіртпе жолды оқыдым: «Бір жерде бір бастықтың орны босап қалады- ау... Құйрығы креслосына жабысып қалыпты. Алынар емес... Соны жібіткенше, сол орынға байқау жариялаймыз.
Шалқамнан жатыр едім, етпетімнен түстім!