Таң қауызын жарғанда
Бір Жаратқан барлығын жұп жаратқан,
Жалқымын деп, ендеше, мұңға батпан.
Жұлдыз өніп жатады сыңарымен,
Жапырағы жайқалған түн дарақтан.
Бір-біріне жұғам тегіс ғашық,
Келеді өріп асығыс қоныш басып.
Құбылаға некесін қидыруға,
Жұп жұлдыздар бара жатыр қол ұстасып.
Құс жолы қоз,
Көсеуі - Есекқырған,
Көңіл шоғын ақыры көсеп тынған.
Қалды айдынның толқыны жиырылып,
Аймаласып ай мен бұлт төсек қылған.
Сайтан сәуле жүгіріп бар тұстарға,
Серік тауып береді жалқы ұшқанға.
Сықырлайды дарағы дүниенің,
Ғашықтық пен құмарлық шарпысқанда.
Тойлап жүріп сан көрді таңды көзім,
Танды көрмей жатпайтын бар мінезім.
Дуылдаған дүниені аяй қарап,
Таң Жұлдызы, туасың жалғыз өзің.
Жайнамаздай алдында ағала қыр,
Жанарында саңқ ұрып шағала нұр,
Қосылғанға құпия тілеу тілеп,
Қол жайдырып — бересің маған әмір.
Қайта оралмас мұны бір дәурен біліп,
Әміріңе жүгінем дәрмен құрып.
Махаббаттың дұғасын мөр ғып басқан,
Көздеріме қалады сәулең жұғып.
Қол созамын соңыңнан жан далбаса,
Ғайып болып кетесің заңғарды аса.
Жаратылған ақ нұрдан ақ Періште,
Түнде көзге түспейді таң болмаса!
Жүрегімнің бағына ақ гүл еккен,
Таң Жұлдызы, ақ сәулең тәтті неткен!
Махаббаттан жаралған әппақ таңға,
Аяй қарап тұрамын пәк тілекпен.