Іздерім менің мынау мекенде өшіп,
Мен де ертең аспан жаққа кетем көшіп.
Мың жылда жетем соңғы тұрағыма,
Қанатып миллион жұлдыз шекемді осып.
Мен, сөйтіп, мың жыл жолда түн кешемін,
Білмеймін берілерін кімге есебім.
Әйтеуір, тұсынан кеп терезеңнің,
Сенімен, Таң Жұлдызы, тілдесемін.
Бозторғай құлақты жеп безіл қаққан,
Нұр емес, у тамызып сезімге ақ таң,
Аламын пәк сәулеңе жүзім жуып,
Өзекте үміт өшпей өзің жаққан.
Түскенде анық бұйрық, Хақ-Кәламнан,
Сүртілер көзге күйе жаққан арман.
Барлық сыр саған аян, сен ғанасың,
Алланың мыңыншы атын жаттап алған.
Тән талды, жүрек солды, аңсар да өлді,
Тастадым артқа қанша сарсаң жолды.
Тас Тұнжыр аспан атты Құлпытаста,
Тамылжып, Таң Жұлдызым, жансаң болды.
Демейін, қасымда бол, ем - дом жаса,
Жөнермін түнесе ағып мен болмаса.
Көргенде дидарыңды өліп-талып,
Қалсаң тек бір тіл қатып ең болмаса.
Жарамды емдер, бәлкім, нұрың тамып,
Оятар көздегі өлген мың ынтаны.
Білмегім:
Тас Бесігім қалған жерге,
Сенен соң таң ата ма, бүгін тағы?
Жарама нұр орнына шыбын тамып,
Мына түн жүзін қалай құбылтады?
Тезірек мына түннің қыбын танып,
Ниетін өзгерте гөр, тілін тауып.
Тұрғанда таң мәулітте көк теңселіп,
Даламды қалсам деп ем көктен шолып.
Арман не, Таң Жұлдызы, сол далаға,
Мәңгі Ақ Таң атарына кетсем сеніп.
Япырмай,
Қандай қатал Ғалам сұсы?
Кірш етіп қадалардай маған тісі.
Түн басып жатқанда қыр, Таң Жұлдызы,
Сен едің атар таңның хабаршысы.
Өзіңді бостандыққа патша қылды,
Өзіңнен далам мәңгі татса нұрды айы бар,
Он миллиард жұлдызы бар,
Кетермін саған сыйлап Аспанымды.