Ағамыздың айтқанының бәрі аңыз,
деп қалма тек, салам тағы есіңе.
Кешегі өткен екеуміздің бабамыз
Бір келеді мына қырдың төсіне.
Миын шағып, тасын теуіп бөтен үн,
Әруақтарын қорлағанда тәйтік көп.
Жанын қиып қорғап кеткен мекенін,
Бір көрмеуі мүмкін емес қайтып кеп.
Бір келеді «не күйде екен жұртым?» — деп,
Бір келеді «не болды екен ғұрпым?» — деп.
Құлпытасы суырылып біртіндеп,
Топырағы жатты кеше бүлкілдеп.
Жер түбінен ғасыр ауып келгенде,
Пана болған мынау құба дөңдерге.
Не сияпат жасаймыз деп ерлерге?
Сен де, мен де боламыз-ау шерменде.
Кіргізетін ордамыз жоқ келісті,
Мінгізетін желғабыз жоқ желісті,
Жүргізетін жорғамыз жоқ жел үсті
Кім толтырар біздің осы кемісті?
Сөз, ісінде пәтуә жоқ, мазмұн жоқ,
Кімге сеніп қалдырғанбыз тұз-белді?
«Қайдан шыққан кіл құлтекі азғын?!»-деп,
Алдына сап айдар ма екен біздерді?
Тулақ қылып қамшысымен төрімді,
Қара тасқа кетер ме екен шегелеп?
Ит пен құсқа талатқанша жеріңді
Жерге кіріп кетпейсіңдер неге?! — деп.
Құлақ түріп қорымдағы күбірге,
Әруақтарға мен қанша рет түнедім.
Кешегі өткен ер бабалар түбінде,
Мына қырға бір келерін білемін.
Әзір тірі жатыр дала баябан,
Буындырған аяр заман түкті қол.
Жан көре алмай мүшкіл халін аяған,
Теңіз — безгек, тауым — мерез, күпті көл.
Шаң ұшады тары құсап ақтаған.
Бұланы жоқ, құланы жоқ қыр-дала.
Неше заман тамшы дәмін татпаған
Тамсанады кесірткелер — жылғада.
Безбе бұлтты әзәзілге көп ерген,
Мазақтайды бүйіріне түртіп ай.
Жел үп етсе үркіп ала жөнелген,
Қайран менің, тым үргедек, бұлтым-ай!..
Кімге қоныс болды екен, — деп, төл өлкем?
Келеді ерлер бір көруге даласын.
Ей, құлыншақ!
Біз болмасақ күн ертең.
Сол шалдарды өзің күтіп аласың. 
Табылмайды бірге күтер сайн жұрт.
Кездесуге сен дайындал күні-түн.
Сол шалдарды мекеніне бақилық,
Қайтарған жөн мертіктірмей үмітін.
Ей, құлыншақ!
Үй артында кісі бар,
Менің айтқан сөздерімді ұғып ал.
Алаңдамай сеніп кетем мен саған.
Бабалардың бір келері айдай шын!
Ана-а-ау таудың
Тамырында мың найзаның күші бар,
Ық жағында жүз күйшінің ыңы бар,
Бұтағында мың қылыштың сұсы бар,
Жел жағында жүз ақынның жыры бар,
Дарақ көріп келдім кеше, сен содан.
Домбыра мен Қобыз шауып қойғайсың!..