Гүлмамырға

Тісің шықты - иегіңді жарып, қанап,
Жейтін болдың дәміңді — анықтап ап.
Құйтақандай көжегім! — әрнәрсені
Отырасың аузыңа салып қарап.
Қылығыңның біз үшін бәрі де аңыз,
Шешең жарыта алмаған — әлі қарыз.
Ауызыңа қолдарың жақындаса:
"Ойбай, жеме!
Жаман!.." — деп жалынамыз.
Өбектеумен өзіңе өтті күнім,
Күн де ерекше тәтті бір төкті нұрын ...
Жақпас нәрсе аузыңа салып қойып,
Тыжырынып қалады "жоқ мұрының".
Саған сақтап сыбаға дайындаған,
Жатқан шығар дастархан — сайын далаң!..
Ғұншагүлдей ерніңнен, айналайын,
Ащы менен тұщыны айырмаған!
Ғұншагүлің қауызын ашады ертең,
Таң күлімдеп алдыңнан аса көркем.
Ақ жаулықты әжелер-ақ бас шыңдар,
Бар тәттісін жолыңа шашады өлкем.
Нұр ұялап содан соң маңдайыңа,
Самал еріп шабады шалғайыңа.
Татымағай, әйтеуір, деп тілейік —
Ащы тағдыр, ащы жас таңдайыңа!
Балапаным, мамығы үлпілдеген,
Сезіктеніп тамағын түртіп жеген ...
Ащы мұңын көзімнің шайып жібер,
Ерніңдегі тәп-тәтті күлкіңменен!