У татқан
Қирады көңіл биігім —
Дос таппай байтақ шаһардан.
Басуға қыздың күйігін,
Таттым мен алғаш заһардан.
Құлағым құрбым сөзінде,
Қиялым құрдым қиянда.
Зәр қосып удай сезімге
Ұрынып тұрдым Зиянға...
Өтінде желдің сарнаған,
Жүргендей едім тоң ойып.
Жаңағы құрсау тар ғалам
Кеткендей кенет кеңейіп.
Жерімес болдым һарамнан,
Өтетіндеймін аттап паң—
Талайлар түскен араннан,
Талайлар кешкен батпақтан.
Жылынып демі мұз қала
Тұрғаным есте — дейік те.
Қарамай кеткен қызға да
Қыр көрсетердей кейіпте.
Қайтемін кінә көп іздеп,
Қосылып кеттім қапыда:
"Қыз бенен Шарап егіз!" —деп,
Қышқыратындар сапына.
Ыза мен кекке орандым,
Ұйтқыды бойда ылаң-ән.
Алдына түпсіз аранның
Жол бастап келді бұралаң.
Кетпейді естен қара күн —
(Буыршын құсап жараппын.)
Алғашқы ішкен шарабым,
Алғашқы түскен Абақтым.
Мошқай бер, данам, Күл, надан! —
Мен де бір шындық айтам-ау:
"Алғашқы қадам — шын қадам,
Қалғанның бәрі — қайталау!.."
Періште-жырды жын жұтты,
Аршыдым қыздан басты мен...
Қайталап — жалғыз Шындықты
Өледі Барлық Маскүнем...