Есек-дәме
Қара шал түнде түс көрді.
Түс көрді керім...
Баяғы балғын бұланған жігіт кезі екен.
Айнала — көкпар.
Қымыз ғып ішкен жігерін —
Көптің ішінде — сыбанған үмітті өзі екен.
Күл-бұлттардың ішінде Күн-таба жанып,
Жанығатындай аспан да көруге осыны...
Барады қыздар сонау бір қырқада қалып —
Бұла жастықтың кем күнгі еру қосыны...
Қарсылас жігіт — ол да өскен ерке жыр еміп,
Жайына қалды барлығы — жолындағының.
Ол алып кетті қақ жарып серкені бөліп,
Жартысы келе жатырды қолында мұның.
Кенеттен қызық бұзылды...
Ызғарлы бесін...
Жалт етті жасын — түскендей ғаламнан жарлық.
Қырқа басынан өрт қуды қыздардың көшін...
Оянып кетті баратып — араннан қарғып...
Азанда шалдың есіне түсіп майдан қанды,
Шуыл көбейіп құлақта, ентігі қайтып—
Куәлікке алып баяғы Жүсіп пайғамбарды,
Отырды түнде көргенін кемпіріне айтып...
Көңілің — тұлпар.
Тұлпарың зымырасын да,
Қинайды-ау өмір, көңілге артпасыңды артып.
Сәскеде үйдің кұнжыңдап құбыласында,
Жатырды шалың есектің тартпасын тартып.
Сот болар сынды дәл қазір — үкім кесілер,
Миында көкпар-ғұмыры құйындайды өткен.
...Ұмытып кетті ол Кешкенін Бүтін несібе —
Өңінде түгіл түсінде бұйырмай кеткен...
1981 ж. Жетібай кенті.