Сен өлесің...
Жарың жастай қалады.
Сезім-ине жазар тігіп жараны.
Бір қара құс —
бозторғайдай байғұсты
Қанатының астына кеп алады.
Жарың жастық бақшасына гүл еккен
Шақты ұмытар — қауызға әуен түнеткен.
Қара құстың қуатына малданып,
Сен сорлыны өшіреді ол жүректен.
Бұлбұл даусын жаншып құзғын — үні өктем,
Күн кешеді тек хайуани тілекпен.
Сүртіп фәни терезесін қыраулы,
Сен тұрасың — қарап ұзақ Түнектен...
Өрлеп келіп,
Кілт тоқтаған қара жол:
Бейбақ қатын!
Енді артыңа қара, — дер! —
Өмір озып, ажар тозып,
Жастығын
Сағынғанда Сені есіне алар ол.
Сені есіне ап,
Қайрылғанда артына ол,
Қос ішек-жол көз ұшына тартылар.
Күл-парша боп қирап Бақи әйнегі,
Теріс қарап Сен тұрасың — Жалқы Жар...