Құсни-хатшы
Мүрсейіт Бікеұлына
Мен боламын демеңдер...
Абай.
Шешен күлкі қылса да, жырау мазақ,
Бара жатыр миымды сұрау қажап.
Сен болмасаң егерде,
Құсни хатшы,
Қалар ма еді Абайсыз мынау қазақ?!
Жоқ деген көп, қалмасақ жүгенделіп,
Жоғымызды тағы бір түгенделік...
Сен болмасаң егерде,
Абай деген
Болыпты деп бір ақын жүрер ме едік?!
Таусыз қалар қазақпыз Толағайсыз,
Осыны ұқпай жүр талай рабайсыз.
"Күпі киген қазақтың қара өлеңін"
Елестету сұмдық қой ұлы Абайсыз!
Бұл сөзімді керең де соқыр ұқсын,
Бір мекенге сыймайды екі қырт шын.
Жұрт оязға жатқанда арыз жазып,
Сен Абайды көшіріп отырыпсың.
Жер түбінен, о, бізге жеткен өрлік!
Сен ол болам демепсің текке кергіп.
Ерінетін өз жырын көшіруге
Ақындар көп. —
Сенікі неткен ерлік?!
Игі жақсы жиылып, астана жұрт,
Әрбір сөзін өткізіп тасқа жанып,
Күймейсің бе:
Өзіңдей хаттаттарын
Қайраткер ғып жатқанда басқа халық?!
Ақын деген, әрине, мазмұн құлы,
Мазмұнымда — жалқы ұшқан қаздың мұңы.
Сен өлгенсің, бұл жырды естімейсің,
Естиді деп тірілер жаздым мұны!..
1986 ж.