Арманыма таласпа
Аяулымды алғаусыз армандадым,
Сен де соған көз сүздің, арланбадың.
Ақ көңілмен жүргенде аңғармаппын,
Арманыма таласар арлан барын...
Азғындық па, атадан алған үлгің? —
Қалайсың тек қапқанын қармағыңның.
Жебір көзбен — ыдыны жібімеген,
Аймалайсың ақ тәнін арманымның.
Сіңіп қалған сүйекке арам әдет
Сүйкіміңді кетіріп — салады әлек...
Мен — өзіме қимайтын ардағым бұл,
Арманымның ізінен садаға кет!
Тереңдігін қиғандай құдай маған,
Иірім боп орнымда шыр айналам.
Қайдан келдің, сүйкімсіз бақа неме,
Көңілімді — көлімді ылайлаған?!
Құзғындайсың ұмтылған сен жеміне,
Әлде, өрмекші — шырмалған өрмегіне.
Өзің теңдес біреуді таппайсың ба,
Өзің айтқан жүгенсіз ермегіңе!..
Арманымды әлдилеп қалғыр ма едім,
Тұмсығыңмен былғадың Ардың көлін...
Таласа бер бағыма, байрағыма,
Арманымды өзіме қалдыр менің!
Сұлулықтан нәр алдым — жырлау үшін,
Сұлулықты жаралдың - былғау үшін...
... Әттең, неге адамдар естімейді —
Кесір күлкі жаншыған
Мұң дауысын?..
1984 ж.