Даламен сырласу
...Сыпсың, сыпсың, қайтсін – ай, сыйқымды алмай,
Ұйқым қанбай мен жүрмін, ұйқым қанбай.
Мен далаға асығам, сол далада
Сыпсыңдардан құтқарар сиқыр бардай ...
Сары аурудай маңайдың сары бәрі,
Сары ойларым санамда сарығады.
Күлдір - күлдір күрең тай кісінесе,
Бұлдыр, былдыр күндерді сағынамын.
Сан сындырған сағымды сары күз ғой,
Жатыр екен сары дала сарын үзбей.
Сыпсың - сыпсың жел сөйлеп кетті алдымнан,
Шағыл іздей келіп ем,
Сағым іздей.
Жүрген сынды кілең жын шандақ шашып.
Маңайымды шоламын, аңдап басып.
Ада болып барынан,
Бара жатыр
Топырағын талақ қып қаңбақ қашып.
Өртеп кеткен жасылын тандыр — аптап
Жәдігөй шөп жел жырын алды жаттап.
Қара тастың бас ұрып аяғына,
Сыпсыңдайды бұталар сандырақтап ...
Қайран Далам, Мендегі ұқшы мұңды,
Ұқ сырымды, Жаным бар тіксінулі –
Сенен мейір дәметіп келгенімде,
Қоя тұрсаң қайтеді сыпсыңыңды ...
1980 ж. Жетібай.