Досқа хат
Сайлауға
Сағына қарап пәк дидарыңа жүретін, досым, беу, менің,
Ажырасқалы сыр берер болды осалдау тұсы кеуденің.
Халқымның ділін,
Даңқымның құнын іздейміз бірге деуші ек қой —
Күретамырды өкініш тістеп, кеміріп жанды жеуде мұң.
Өтуде күндер,
жетуде түндер - бақтары мұңмен теңселген,
Айтысар арыз, бөлісер
парыз — көп сынды қайта көрсем мен.
Сағынышымды жеткізбек едім, көгершін - жырмен,
Ол, бірақ,
Басқаға, сірә, симайды білем – Төлеген жазған өлшемнен!
Жандағы мұңды жанарға жия, қаламнан сия таусып ем,
Жатқандай кейде жанымда менің дала айқай салып, тау сүрен.
Балапан жырым қанатын сабап жетеді ертең, ол - саған,
Тым жырақтағы түнгі бақтағы ең әнші құстың даусымен!
Жолдадым сәлем алты қаздан да,
Топтары түгел тырнадан,
Хабар жоқ. Бәлкім,
Қонып қалды ма — болып қалды ма гүлге алаң?
Еңсесі биік, Өр Алтай ұлы, көрерсің, мүмкін, сен мені,
Ең Терең құрдым - Қарағиядан
Құйын ғып қолын бұлғаған.
Бұлт басып жатқан
Өр Алтайыңның ашқайсың, досым, түндігін,
Құрдымға батқан Маңғыстауымның шығарам бір күн шынға үнін!
Алтай жақта Бабамның Жұрты бар еді —
Жетсе бұл жырым — жұртына аунатып,
Шыңға қайраған кесе сал Нұрмен - кіндігін!..
1979 күз. Акой.