Төбелер
Қырда мен төбелерден сыр ауладым,
Келеді жиһангезден бір аумағым.
Ер Досан қарсы алдымнан шыға ма деп,
Алаулап, алабұртып тұр-ау жаным!
Жоғымды тұрғанымда кеш түгендеп,
Сарынын мұңазама қосты жел кеп.
Елтимін кешегі күн бұл төбелер,
Ақтанның жырларын да естіген деп.
Санамда мың-сан қиял өрілер көп,
Қалардай елеуреймін өлілер кеп.
Аллақұл жендетінен өлген батыр,
Найзасы Құлбарақтың көрінер деп.
Қарайды тас төбемнен жымиып күн,
Мен болсам жанарыма мұң ұйыттым:
Астында не құпия бар екен, — деп,
— Татыққан тарғыл тасты кіл үйіктің?..
Жатқандай астарында бір үн бұғып,
Төбелер томсырайған сырын бүгіп.
Ұқтырмас мәңгі, бәлкім, қояды тек
Қиялды сан қияға ұрындырып.
Тарихтан жан емеспін сыр ұқпаған,
Талай сыр бетін жүр ғой бұрып маған.
Әйтсе де алапатты төбелерді Ойласам...
Төмен қарап тұрып қалам!..
1978 ж.