Апыр-ай, he деген жан жаратылған
Қарағым, жіберейін сізге сәлем,
Тартқан жоқ бұдан бұрын ешбір әлем.
Жан еркем, сипатыңа көзім түсіп,
Көңілім көптен бері болды елең.
Секілді бойың шынар, көзге наркес,
Жазылған ақ қағазға қасың ерен.
Апырым-ай, не деген жан жаратылған,
Емес пе ғайып қайрат таратылған?
Көңілім қапаланған көрген сайын,
Қарасам нәзік белің бұратылған.
Жүрмісің аман-есен перизатым,
Арғыдан келе жатқан құсни затың.
Көрген жан сипатыңа таң қалады,
Бар шығар Гүлбарамдай салтанатың.
Жатсынба біздің сөзді, қалқа бала,
Әр жерге мәлім болған менің атым.
Секілді сенің түсің ғани қаят,
Жігіт бар ойласаңыз біздей зият.
Сізге мен ишаратпен сөз сөйледім,
Тендеспен ойнап-күлсек болмас ұят.
Ауады біздің көңіл сізді көріп,
Барады ықыласыңа көңлім еріп.
Тотының тоқсан екі тарауындай,
Сөйлеймін әрбір түрден сөзді теріп.
Болғанда нәзік белің, зия бойың,
Дұрыс па маған деген ішкі ойың?
Төрт бөліп түн ұйқымды келгенімде,
Болғаны, беу, қарағым, ашсаң қойын.