АНАМСЫЗ ӨТТІ БІР АЙЫМ, САБЫР БЕР МАҒАН, ҚҰДАЙЫМ.........
Көңілім - пәс, қабағым жүр ашылмай,
Түпсіз ойлар түн ұйқымды қашырды-ай.
Анажаным, сізді аңсап өткізген
Бір ай маған болып кетті ғасырдай.
⠀
Сәл күйзелсем, жанарыма жас тұнып,
Сағыныш-дерт бара жатыр асқынып.
Кеудемді де көтеремін күнде әрең,
Қойғандай бір қара таспен бастырып.
⠀
Ауыр болды бұл сынақтың жүгі тым,
Бір ай бойы сізді ойладым күні-түн.
Білсем-дағы қайта келмесіңізді,
Неге, анашым, үзілмей жүр үмітім?!
⠀
Сенбей жүрмін, есік жаққа елеңдеп,
Күттім сізді күліп кіріп келер деп.
Еркімнен тыс бағындырар еркіне,
Таңданамын:"Қиял неткен шебер!" - деп.
⠀
Барлық сәтте жанымдасыз сіз менің.
Ұмыта алмай өткен күндер тізбегін,
Көпшіліктің арасынан көшеде
Сізді көріп қалам ба деп іздедім.
⠀
Жабырқадым, көніп келем амалсыз,
Ауадайын керексіз ғой маған сіз.
"Жыламашы, жалғыз емессің," - деген
Адамдардың бірі де жоқ, хабарсыз.
⠀
Өкпемді айтып, көрсете алам сес кімге?
Жалғыздықтың күйін жиі кештім де.
Орныңызды үңірейіп бос қалған
Толтырмайды, баса алмайды ешкім де.
⠀
Өзегіме өкініштен толып мұң,
"Жетім қалдым" деген ойдан қорықтым.
Кетсеңіз де бұл жалғаннан, жадымда
Бір боламыз мен өлгенше, соны ұқтым!!!
⠀
Келеді, ана, сізбен бір сәт жолыққым........