Жетелейді жолы алға,
Әкем менен анамның.
Біз ғана тек оларға,
Бар асылы ғаламның.

Жібітеді таңдайын,
Еміреніп ұл-қызын.
Дейді бізге әрдайым:
Айым, Күнім, Жұлдызым.

Биікте олар расында,
Созсаң қолың жетер ме?
Аспандағы асылға,
Теңей ме екен бекерге?

Жылуы бар қуатты,
Жетер барша үйге тең.
Күндей болып шуақты,
Күлімдесін дейді екен.

Тұрғанда түн бүркеніп,
Тіршілікте күй бөтен...
Қараңғыға нұр төгіп,
Айдай толсын дейді екен.

Мейірімнің жоқ шегі,
Бірақ, көңіл кейде кем...
Жұлдыздай боп көктегі,
Жарқырасын дейді екен.

Тілектері ізгі енді,
Тау-тасты да иіткен.
Тұрады екен біздерді,
Көргісі кеп биіктен.