Төл әдебиетіміздің классигі Мұхтар Мағауин ұзақ жылдар бойы “Жазушы” баспасының бас редакторы қызметін атқарғаны белгілі. Баспа деген ірі өндіріс, тынымсыз еңбек, күнде күйіп-жанып жатқан жұмыс. Мұқаң қатты шаршап жүреді. Сондай қарбалас күндердің бірінде телефонмен Баспа комитеті бастығының бірімен сөзге келіп кетісіп, ренжіңкіреп отырса, бөлмесіне баяу басып жазушы Рамазан Тоқтаров (1935–2000) кіріп келеді.
- Мұха, шаршап отырсың ғой? – дейді Рамазан.
- Баспаның жұмысы емес, басқаның жұмысы шаршатты, – деп Мұқаң қабағын кіржитеді.
- Тегі, біреу сені ренжіткен-ау? – дейді Рамазан түсінгендей болып.
- Айтысқан соң дау табасың, алысқан соң жау табасың! – деп Мұхаң шорт қайырады.
- Байқаймын, сенде қағаз жұмысы да көп сияқты, – дейді Рамазан жаны ашығансып.
- Жұмысың бұзық болса да, қағазың түзік болу керек! – деп Мұқаң тағы тоқ еткізеді.
- Мұха, сен өзі мақалдап сөйлейтін болыпсың ғой, – деп енді Рамазан таңданысын жасырмайды. Мұхтар бұл жолы да:
- Мақал жетіскеннен шықпайды, кетіскеннен шығады! – деп тағы да келте қайырыпты.