25.01.2022
259
Соғыс жылдары болса керек. Көктем айының бірінде, жер дегдіп, көк шыққан мезгілде Мұхтар Әуезов (1897–1961) Ұзынағаш жақтағы қарт Жамбылға сәлем беруге арнайы сапарлап барады. Даңқы асқан жазушы інісін көрген Жамбыл ақын да созалаңдап орнынан тұрып:
–Уәликүмәссәләм, Мұхтарым,
Оң қолымды ұстағын.
Жиі-жиі сенімен,
Кездесуге құштармын.
Мен кәрімін, сен жассың,
Қолымды артық қыспағын.
Құтты болсын, қарағым,
Баспадан әлгі шыққаның!
Сабасындай биенің
Өзіңді-өзің ұстағын.
Еңбегің “Абай” жазғаның –
Өрлеп көкке ұшқаның, –
деп, құшағын жайып, қуана амандасыпты.