Нұрболға
Телеарнада қызмет ететін кезім. Алматы қаласына кезекті іссапармен аттанарда телеоператорым Н.Бүркітовтің келіншегі тұңғыш сәбиін босанғалы, ай-күні жетіп отырған...
Жорналшың ем – жауынгер, жеке батыр,
Майдандас серігім сен – оператор.
Тізе қоссам өзіңмен, алдымызда
Қандай бөгет болса да өтем ақыр!
Деп аттанып едік қой Алматыға,
Байқадың ба, жолда әлі қар жатыр, ә?
Ол сөз емес, сен үш күн тұрып жүрдің
Ұйқы көрмей, көзбенен таңды атыра.
Мұның бірден жаныма батты менің,
Өйткені сен толқитын шақ, білемін.
Шарасыз болдық рас екеуіміз де
Тек жаныңа жәрдем боп ақ тілегім.
Құрып кетсін бұл сапар, жол адыра,
Қырсық шалған ісімді қара мына.
Мен өзім тым ыңғайсыз жайда жүрдім,
Бекер-ақ қалдым-ау деп обалыңа.
Жеткенде хабары елден қуаныштың,
Алдымызда жорғалап, құрақ ұштың.
Менің де ісім оңға өрлей берді,
Таба алар бұдан асқан жұбаныш кім?
Уақытпен арпалыстың күрес құра,
Бірақ одан тынши ма жүрек, сірә?
Асықтырды-ау бейтаныс балаң және
Жас босанған жеңгеміз Гүләстра.
Алматыдан қайтқанша, пойызда да
Еш отыра алмап ең байыз таба.
Сәбиіңе жеттің бе алып-ұшып,
Мауқыңды бастың ба әбден айыз қана?
Жаңа өмір осылай бастала ма?
Fибрат деп ат қойыпсыз жас «данаға».
Енді маған алаңсыз ересің бе,
Келесі іссапарым Астанада?
Бұйырса!