23.01.2022
  99


Автор: Алма Түсіпбекова

Махаббат мұңын іштім...

Арман-ай!
Тәттісімен қызықтырған,
Жалған-ай!
Жолымды әр кез үзіп тұрған.
Көктемім маңдайымнан сипағанда,
Өткенім өкініштен сыз ұқтырған.
Көктемім өткеніммен сайысты ма,
Сол кезде сезімімнен жай ұшты ма?
Кінәмшіл жанға қашан жағамын деп,
Шаттықтың қабырғасы қайысты ма?
Жанымнан қашқаннан соң жырақ бағым,
Әйтеуір таусылмады сұрақтарым.
Шынысын шыдамымның шытынатып,
Тағдырым дайындауда сынақтарын.
Шын ғашық бар сынаққа төзеді ерен,
Махаббат мұңын іштім көземенен.
Адами аралдардан алыс жатқан,
Осында алып келген өзі еді өлең...
Таусылмай осы менен алашағы,
Қағып тұр тереземді нала, тағы.
Күн сайын меніменен бір күрсініп,
Ай ғана баяу жүзіп баратады...





Пікір жазу