Ер ең ғой, еңкеймейтін, байтақ-ерен,
Мен саған бәрін қалай айта берем?
Сен-дағы сырымды ұқсаң айтқызбай-ақ,
Мен-дағы жай табар ем.
Тіккен соң зеңгір көкке ай шатырын,
Самал жел алды бір сәт қайта тыным.
Аспанның жұлдыздары аз болады,
Көп жердің құмынан да – айтатыным.
Сен жүрген жолмен келем, сырымды ар ғып,
Санама салады әр кез ұғымдар жүк.
Сен жоқта басады да иығымнан,
Сен келсең қашып кетед мұңым барлық.
Ілігіп жүргеніңмен сан күдікке,
Өзіңсіз арайлаған таң күліп пе?
Махаббат мекенінің тұтқынымын,
Жазамның мерзімі ме?
- Мәңгілікке!
Сезімнің сеңгірлерін сағалаған,
Айтарың бар ма маған, адал адам?
... Тәңірім бұлт бүркенген бұл пендесін,
Ақын ғып...
Ғашық қылып жазалаған!
Шабақтап, еңкіш тартқан ез ұғымды,
Жанымның солықтаған кезі мұңды.
... Көзімнен оқысаңыз болар еді,
Сөзіме сыймай қалған сезімімді...