Алма бірақ үмітіңді босқа үзіп,
Өмір деген – түйіспейтін қос сызық.
Жақсылықтың жаны неге жаралы?
Жамандық та қатар шауып барады.
Ататыны бір-біріне жай тасы,
Күн мен түннің бітіспей тұр шайқасы.
Айтайын ба, у секілді нала-сыр,
Аққа келіп жағылады қара сыр.
Қалай атсын қасиеттің бақ-күні,
Ащы келіп бұзып жатыр тәттіні.
Биіктігім...
Қашаннан-ақ жаралы,
Аласа кеп аяғынан шалады.
Мейірімнің сыңғырласа алқасы,
Қатыгездің қайралады балтасы.
Шаттығым-ай!
Үзілдің-ау сағадан,
Қуанышты қайғы алады жағадан.
...Темір жолдың секілденген табаны,
Біздің бақыт қос жолменен барады.
...Беймәлімдеу оңымыз бен солымыз,
Түйісе ме, екеуміздің жолымыз?..