Алауыртып атқан кезде құба таң,
Кең даламды, ен даламды ұнатам.
Кіндік қаным саған тамған – ыстықсың,
Атыңыздан айналайын, Ұлы Отан!
Бабалардан аманат боп жеткен жер,
Тіршілікте тірегімсің – тек сендер.
Бауырыңда – күнге ұмтылған көктемдер,
Тереңіңде – өксік толы өткендер...
Шыңдарыңа сан қайралған айбыным,
Сенсің менің баға жетпес байлығым.
Шуағыңмен маңдайымнан сипадың,
Айналайын, ай-күнім!..
Өмір деген осы екен ғой, бәрі – ағын,
Өздеріңе ойға батып қарадым.
Тынып ақтың, тереңіңе сыр бүгіп,
Өр мінезді өзендері даланың.
Қандай сырды бір өзіңнен жасырам?
Туған жерім!
Тек өзіңе бас ұрам.
... Қап тауының қап алтыны көп төмен,
Туған жердің түйір қара тасынан!..