Жеті саны
Баршасы ағайын-дос, ізгі бауыр,
Құшағы кең даладай – біздің ауыл.
Ұнатпас ұлықсынған Ұлтан құлды,
Құлатпас қарағайын күзгі дауыл.
«Қадірі – қанымда» дер бар ағайын,
Салтым ғой – тамыр жайған қарағайым.
Дәстүрі діңгегімнің – біздің ауыл,
Ернеуі төмен түспес шарадайын.
Мен қалай ауылды айтпай басылайын?
Тек өрге домаласын тасы дәйім.
Сұрайды жеті атаңды Жетібай қарт,
Салып ап ерініне насыбайын.
Жас келіп, көп болса да – қажығалы,
Ұмытпас серіліктің сазын әлі.
«Сал» дейтін үлкен-кіші Сәмет аға,
Түгендер әлі жеті қазынаны.
Жеменей, отырып ап есік алды,
Сөзіне бағыт-бағдар етіп арды,
Жанына жүз пайызға жайлы қылып,
Шығарып алыпты өзі «Жеті жарғы».
Алмадай сипап қойып екі бетін
Аса отыр.
Әңгімесі – жеті жетім.
Жеті қат жер астынан тыным тапқан
Бабам-ай…
Ойлап кейде кетілесің...
Бала шақ!
Сынсам – сен деп бекідім мың,
Желменен таралғаны-ай, кекіліңнің!
... Жетіге жаңа жеткен Жексен бала,
Санына жете алмай жүр жеті күннің.
Көк белдің сан бойлаған киесіне -
Шөп артты Шалғыбай ер түйесіне.
...Сол жылдың қаңтарын-ай, қылшылдаған,
Алады жеті жұтты жиі есіне.
Ауылым!
Жұт келмесін бет үсіре,
Бақ тілеп тұрам әр кез тек ісіңе.
... Тай мінген Тайжан бала
бір кісінің
Шақырып келген екен жетісіне...