Қазақ қаламгерлерінің туындыларын орыс тіліне аударып жүрген аудармашы, талантты сыншы Бигелді Ғабдуллин бірде шығармашылық сапармен Қостанай қаласына барады. Қайтар кезде өзінің замандас досы, қалаға келген жазушы мен журналист атаулыны қашан да елпілдеп қарсы алып жүретін, әдебиет пен өнерді жанындай сүйетін Жәкен Мақанов деген елгезек жігіттің үйінде қонақта болады. Жәкеннің үлкен кітапханасы бар екен. Бигелді кітаптарды қызықтап тұрып:
- Мынау сөредегі классиканы, мынау сөредегі талантты жазушылардың кітаптарын жинағаның жөн делік. Ал мына төмендегі шәләй-бәләйді жинап, несіне әуре болғансың? – деп досына сұрақ қойыпты.
Сонда Жәкең:
- Беке, сен қателесесің. Тасқа басылып жарыққа шыққаннан кейін әр кітаптың өз міндеті, өз жүгі болады. Сол “шәләй-бәләй” деген кітаптарды мен кейде жұмыс басты болып, ұйқым қашып жүрген кезде қолыма алсам, қарадай шаршап, дел-сал маужырап ұйықтап кетем, – деген екен шын көңілмен.