Арысым еркем, арысың қайда - оғылан?
Сазгер Ержан Серікбаевты «еске алу» кешінде оқылған өлең
Келді де кетті, жанды да сөнді жұлдыздай,
Құшақтап оны қара жер қойды-ау тұрғызбай.
Қаға алмай еркін қанатын самал жел өксіп,
Аға алмай еркін Арысым жылап жүр қыздай.
Арысым еркем, «арысың» қайда оғылан,
Шәмшіні аңсап, кетті ме іздеп соңынан?
Киелі мекен, тудырған талай тарланды,
Қойныңда сенің жатыр ма шерлі толып ән?
Дариям – Ұлы, Алашты тербер әнімен,
Қайғының қара тарттың-ау кермек дәмінен.
Әндерін сыйлап, өтті де сыймай далаңа,
Аттанып ұлың, қуарып салды сары бел.
Оңтүстік кербез, бақытты шағым мәз менің,
Төсіңде сенің дарындар сүрген әз небір.
Бойында Арыс, Шәмшідей рухты оятар,
Туар ма енді Ержандай тағы сазгерің?..
Туылар тағы, әндерің әнге жең жалғар,
Толғантса кие құрсағы мына кең жалған.
Алтынның қолда ескерсек егер қадірін,
Туылар Шәмші бұл елде талай Ержандар.
Ауыртып ажал, жандарға терең салды ине,
Ноталар енді күрсіне сарсаң сан күйге.
Көгіңде шарлап әндері жүрсін қалықтап,
Қара жер Оны әлдиле мәңгі, әлдиле.