Amor fati
Жанды қинап не түрлі,
Еркіндікке ұмтылғым келіп еді.
Ал, еркіндік...
Жүректің
"түрмесіне" тоғытылған тұтқын ғой.
Шығу үшін сол бір алып түрмеден,
Қашу үшін надандықтың кебінен,
Ең әуелгі, мөлдір жаратылыстан
табылсыншы ұтқыр Ой.
Тауқыметті көп көрген,
Адамдардың арсыздығын жек көрген,
Болмысымда –
Зауқым да жоқ Құдаймен
бір шеңберге сыятын.
Күнә сүйген көздерімді жұмғызып,
Тәуекелге талпынған жан қалауын тұсаулап,
Құлдықта ұстап тұр мені Обал менен Ұятым.
Санасының саңылауы ескірген,
Ақыл-ойы өзінен соң кеш кірген,
"Ұлылардың"
Маңайында ұялайды сан күдік.
Тым ұраншыл, тым даурықпа қоғамның
Айғайы да – айғай емес, жаңғырық!
Қауырсындай жеңіл ойлар мазалау,
Діннен артық өлшемі үшін жазалау,
бәрі, бәрі:
Жамылудың тәсілі, өлілердің мүрдесін.
Болашағы жоқ істен бақыт іздеу, бақ табу,
Есі ауысқан кісідей масайрау һәм шаттану.
Ессіз тобыр үшін ғана
Білем, оңай "күн кешу".
Ғасыр мүжіп, жылдар жеген санамды.
Мен сондықтан, ұлы Уақыт алдында, –
Дәрмені жоқ байғұспын.
Бұл Өмірді "сүйемін" деп жүргенде,
Бұл Өмірдің өзгермесін білгенде,
Өлшеуі жоқ, мөлшері көп қайғы іштім...