Көрнекті жазушы Мұхтар Мағауин жиырма жыл бойы ерінбей-жалықпай материал жинап, екі жыл бойы үстел басында тапжылмай отырып, әйгілі “Аласапыран” романының екі томын жазып шығады. Осыншалық қауырт жұмыс үстінде кейде жаны қиналған кезде қою етіп демдетіп, деміл-деміл шай іше береді екен. Мұқаңның үйіндегі Бақыт жеңгеміз:
- Шайды неге осынша қою ішесің? Асқазаннан не қалады? – дейді екен жаны ашып.
Ондайда Мұқаң:
“Аласапыранды” аман-есен бітірсем, асқазанның маған керегі болмас, – деп әзілмен құтылады екен.
Кейін “Аласапыран” да бітеді, ол еңбегі том-том болып жарық көріп, Мемлекеттік сыйлыққа да ие болады. Бірде Мұқаңның досы жазушы Сұлтан Оразалинов:
- Иә, Мұқа, шай мәселесі казір қалай болып жүр? – деп сұраса керек.
Сонда Мұқаң:
- Бұрын менде жазу да, шай да, асқазан да бар еді. Қазір соның үшеуі де менен қашқақтап жүр: жазу жоқ болған соң шайды қайтейін. Шай ішпеген соң асқазан да қадірсіз болады екен, – деп жауап беріпті.