Халқымызға аты мәшһүр әйгілі атбегі, ұзақ жыл ел басқарған ардагер, шежіре ақсақал, Социалистік Еңбек Ері Бошай Кітапбаев таяғын тықылдатып бірде Алматының көшесінде келе жатса, алдынан әдебиет сыншысы, талантты жас ғалым, әрі композитор Тұрсынжан Шапай кездесе кетеді. Аман-саулықтан соң Бошекең:
- Иә, Тұрсынжан, мынау өмірде не жаңалық? – деп сұрайды.
- Не жаңалық болушы еді... Тыныштық!.. – дейді Тұрсынжан не айтарын білмей.
- Қайдағы тыныштық? Горбачев отставкаға кетейін деп жатыр емес пе?!
- Е, ол кісі ертең ғой... Ертең, сәрсенбі күні кешкі сағат 10-да теледидардан мәлімдеме береді деп естідім.
- Бүгін емес, ертең сөйлемек пе?
- Ертең, Бош-аға, ертең дейді... Сонда Бошекең:
- Япырмай, бұған қарағанда Михаил Сергеевич те сәрсенбінің сәтін күтейін деген екен ғой, – деп таңдана басын шайқапты.