Жездеме
(Сәкеннің аруағына бағыштадым-2)
Дес бермей тулап жатқан күш ағымға.
Жездем ау енді қайта құшамын ба?!
Өткен жылы үйіңе соққан едім,
Талықсып ұйықтап едің құшағымда.
Өзіңе, өзге жанды ұқсатпаймын.
Жүрегім қан жылайды, тұсап қайғым.
Орның бөлек жан едің қайның үшін,
Енді кімді мен сендей құшақтаймын.
Өзіңе жыр жазамын құрып өлең.
Өлең ғана демеушім, құры өлең.
Сол күнді қарғыс атсын, жылап жүрмін,
Бұл күнді жек көремін шыныменен.
Әкедей бола алмаймын, тұяқтарың.
Медет тұтып, артыңда тұяқ барын.
Мен ұйықтап қалғанымда тыныш кеттің,
Жол жүріп келді ғой деп оятпадың.
Қиыншылық көргенім аз ба менің.
Үйімде болып едің жазда менің.
Барыңда, тек жақсы сөз айтқан екем,
Өзіңе арнап, бір өлең жазбап едім.
Мықтымын деп ойлаушы ем, нәзік екем.
Бар болу да, жоқ болу қазір екен.
Тіріңде, жан жағыңды бағалашы,
Жаналғыш жан алуға әзір екен.
Асыл едің,
Шықпады жаман атың.
Жігіт сендей болсыншы, азаматым.
Жетпеген арманыңды орындаймын,
Ұл-қызың маған берген аманатың.