Аңсадың ба?
Аңсадың ба,
Жоғалтқан асылыңды?
Неге жасым жанарға жасырынды.
Әр жанға елеңдеймін, есім кетіп,
Кездестіріп қалардай, ғашығымды.
Жан-жараңды тырнайды,
Жүректе мұң.
Жолығуды аңсаймын, тілеп пе едің?
Қай әлемде жүр екен періште ару,
Бұлтқа орап ап түсімде түнеткенім.
Елессің бе?
Естілмей хабарың да,
Жасаурайды жас толып жанарыма.
Күздің суық ызғары, тоңып барам,
Нұр сыйлашы қар жауған қабағыма.
Айым ба едің нұр шашқан аспандағы?!
Жөңке көшкен ақша бұлт, аспандады.
Ақ періштем өзіңе ұмтылсам да,
Жетпейді- ау өмірімнің баспалдағы.
Сен барда әр атқан таң жарықтұғын.
Ал қазір басымдағы ғаріп, – күнім.
Мұңға баттым,
Қасқайып жүруші едім,
Бөрідей, білдірмеген арықтығын.
Көзімнің қарасы ма, ағымысың?
Сен бүгін,
Әлде өзгенің бағымысың?
Сан жылдар үмітімді жалғап келген,
Жанымды сарғайтады сағынышым.
Ырқына бағынды ұлық, жан, сананың.
Жүрегімді мұздатты таң самалы.
Күйбең тірлік күнімді жалғастырдым,
Кезікпеді амал не, аңсағаным.
Ақынның жүрегінен жыр естіріп,
Өмір осы,
Алатын күрестіріп.
Ақ періште батаңды берші маған,
Пәк сезімді жүретін үлестіріп.