11.01.2022
  140


Автор: Абдулмахмуд Пошатаев

Көктемдегі мұң

Тырналардың тізбегі анау, тізіліп.
Найзағай да жарқ етті бір кіжініп.
Шыққа оранған қызғалтақтың бойынан,
Бір тамшы шық Сырғып түсті үзіліп.
Жаңбыр жауды,
Себелеп күн басылмай,
Бұл бір суық көктем бе еді, япырмай.
Дала кезіп жүргенімде күн батты,
Қою түнек адымдады, жақындай.
Еңсем түсіп жаңбырлы түн, езіліп.
Пенделік жыр,
Пенде ғұмыр сезініп.
Малмандайын суға бөккен сұлбамды,
Кептіретін жан жоқ неге, кезігіп?
Кеше күнім, бір мезетте өткендей.
Гүл өмір ай,
Болса екен деп, көктемдей.
Сол көктемде ашылмаған жауһазын,
Мұңаяды шыққа орнанып, көке белде.
Алатауым,
Биік шыңдар, һас тұлға.
Қара төбел азынайды астымда.
Шын бақытым сонда бәлкім, көз жетпес,
Күн құлаған көкжиектің астында.





Пікір жазу