Нүктенің күбірі
Біз түкке де тұрғысызбыз,
Және,
Біз бәрінен ұлымыз…
Ештеңе де,
Ешкім де байбына жетпейтін нәһән дүнйе шегіндегі тозаңдай ғана елеусіз түйдек болсақ та,
Өз тағдырымыз,
Өз махаббатымыз,
Өз хәбіріміз бар.
…
Тәніміз ана топырақ кіндігінде гүлмен бірге,
Қармен бірге ауа құшағында балбырап,
Рухымыз ымырыт сайын күн ғұмырлы қиялдың қауырсынында дірілдеп,
Көлеңкеміз әр түн сайын жапырақ тамыршаларын шарлап шалғайға кетеді.
…
Себебі-
Тас діңгектердің көкірегінде аңыз боп әдіптеліп,
Тас үңгірлердің түбінде ықылымның рауан сәулесін тамызған.
…
Қыш парақтардың жүзінде құдаймен тілдесіп,
Төрткіл дүниенің төрінде алғашқы қасіреттердің құшағында күрсінген.
…
Фапирустардың бетіне бағзы бір нәзіктіктің жылы демін сездіріп,
Балауыз шамдардың білтесі іспеттеніп рухы өртенген.
…
Сары құмға сирағы сіңген,
Көкжиекке кемері ілінген ескілеу үстелдің үстінде
Ақ қағаздың дидарындағы тәпсірлер секілді
Пешенелерден қалқып шығып пешенелерге дарыған.
…
Ол- махаббатпен ғадауаттан қайнап шыққан нұктелер.
Ол-қараңғыдай көп және жарықтай жалғыздар .
…
Сондағы ғаламды тарының қауызына кестелеген ғұлама суреттер,
Көшпелі алтындай қяндар қатпарында түлейтін абыз әріптер,
Ғұрдымнан қалқып шыққандай мұнарлы әуездер,
Мұхиттың жүрегінде жылтылдап жанады,
Желдің қанатында уақыттарды қиып өтеді,
Қобыздың мәңгілікпен егіз екі ішегіндегі үндерге сіңіп
Жамыраған жұлдыздардың жарығын жанай
Әлде қайда,
Әлде қашанға сапар шегеді.
…
Үйткені-
Ұжымақта татқан ең соңғы тағамның
Түйсігіме жылтыз жіберген жұпар исіндей,
Ғажайып бір дәм,
Немесе,
Тұман пердесін серпіп ашардай ұмтылу,
Немесе,самұрық сағымынан тоқылған есіктің ашылуын тағатсыздана күтіп,
Жер үстін аңсаған жанның жанарындағы құмарлық…
Ол-
Ғашықтықтың басталу нұктесі,
Және ақырласуы.
…
Біздің де.
…
Солай,
Біз түкке де тұрғысызбыз,
Және,
Біз бәрінен ұлымыз.