04.01.2022
  155


Автор: Арман Әділбек

Сағыну

Жаңбыр сіркіреп тұр,
Бұрынғыдан бір айнымай-ақ.

Тізіле себілген тамшылар ішінде
Әлде біреуі
Ештеңелерден бұрынғы
Самалдай шалқыған сәуірді,
Немесе,
Ақмарал жанарын
Есіме салады.

Қарашығыңдай ғана қараңғы тамшы қалқып барады аспанға,
Бұлтқа қарай,
Әлде,екеуіміз адасқан сырлы сарайды бетке алып.
Соңында қалып бара жатқан
Бостық пен барлығы
Тек қана,
Көзімнің ішінде күбірлеп.

Малмандай су болған
Тұйықтаулы көшелер,
Бүрісе ырғалған жапырақтар,
Көзді ашып- жұмғанша
Ақпа жұлдыздай
Жап-жаңа және ескі жолдарға жұтылған іздер,
Әп- сәтте сұрланып үлгірген көлеңкелер,
Өзгелер миында жөңкілген
Менімен титтей де қатыссыз уақыттар.

Жақұт тәжісі жарқырап тұрған бостандық
Қоңыр шапанды жалғыздыққа айланып кеткен…

Жаңбыр сіркіреп тұр.





Пікір жазу