АҚЫН - ӨМІР
(Жәркен Бөдеш ұлына)
"Мен ақын емеспін тағдырым ақын"
Жәркен Бөдеш
Тарыдай шашылса да
Атасы басқаны аталамаған,
Қазақтың ұлы едік
Күні жоқ
Сағынышқа қаталамаған.
Жер бетінде
Тауы барма қазақтың,
Иті күшіктеп
Түиесі боталамаған.
Қайран өмір-ай
Арманын қайталамаған.
Жетім баладай
Санатқа санамаған,
Зәбір көріп
Әжесінің етегін паналаған.
Су торғайдай
Күйкентай қуалаған,
Ол осылай екі дүніиеде
Бір ғұмыр кыналы адам.
Қарға қарғаның ісін
Қоңқылдайды
Тағдыр деп алланың ісін,
Сен кіналы емессің,
Биікте тұрғаның үшін,
Кіналысың
Жайырда туғаның үшін.
Жайырға сймағаның үшін,
Жайырдың тауын, тасын сүйіп,
Бар қызын сүиеалмағаның үшін.
Сен кіналы емессің,
Туған жеріңді қйып
Отаныңды қиялмағаның үшін.
Бір ғұмыр өтті
Пенделікке бойұрмай,
Иттің ұлы байқотанға тйген,
Бір жарғақ тон бұйырмай.
Азан-қазан
Далада туған сиырдай,
Жүргеніңді білмей,
Өлгеніңді блдік-ау,
Қайран ақын...