27.12.2021
  185


Автор: Ерлан Жүніс

Даңқ

Ақын да бір ел еркесі,
Еншісі елден бөлінбейтін.
Даңқ – таланттың көлеңкесі,
Күн түспесе көрінбейтін.

Шыққан күндей өлең келсе,
Кейде сыймай кең өлкеге,
Біреуіне көлеңке ерсе,
Бірі ереді көлеңкеге.

Өмір өтер, өлең қалар,
Кеш пе, мейлі, қалды ма ерте.
Қыранда да көлеңке бар,
Құрқылтайда бар көлеңке.

Қол ұстасып қыз-арманмен,
Жүрдік талай,
Қыз – арбайды...
Көлеңкесі ұзарғанмен,
Кісі бойы ұзармайды.

Артар азап, артар қайғы,
Жырақтар күз, жырақтар қыз...
Көлеңкелер қартаймайды,
Қайта алмайды бірақ жалғыз.

Көлеңкесіз жарық қана,
Күнге болар кім көлеңке?!
Көлеңке бар табытта да,
Сол көлеңке – шын көлеңке!..





Пікір жазу