Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Алға түсіп адамзаттың құлқыны,

Ақ армандар болған кезде күлкілі.

Кеудедегі бар жауһары ұрланған,

«Құдай өлді!» — депті Ницше бір күні.

Құдайсызға дайын тұрар үкімі,

Діндар біткен оны көзге шұқыды.

«Шұнақ Құдай...» — деген қазақ қатынға,

Ұлы ойшылдың ұқсаған-ау ыпыны.

Алға қарай жетелейтін ұдайы,

Сенімі ғой әр адамның «құдайы».

Ішіндегі сәулесі өлген адамнан,

Күрескер де шықпайды екен шынайы.

Сен де мұны тыңда енді шошымай,

Бір жеріне қарамай, мен, досым-ай,

Әулие ағашқа қонған қарға секілді,

Ницшеңізді тәпсірледім осылай.

Көңлі сенбей алдан шыққан көп ізге,

Жалаң қайық салып ашық теңізге.

Сенен басқа сенері жоқ Алашқа,

Ей, Аллаһу, «Құдай өлді...» дегізбе...