ЖАЯУ МҰСАҒА
Мұстафа атың тартып алды аяусыз,
Жадымызда содан бері — Жаяусыз!
Атымыз жоқ, жаяу жүрміз біз-дағы,
Сіз қалдырған бұл тірлікте баянсыз.
Ай жарықта атсыз қалып, қорландың,
Қорландың да домбыраңды қолға алдың.
Жаяу жүріп әйгіледің тарихқа,
Дүмі мықты Мұстафасын Шорманның.
Тағдыр қанша көздесе де жебесін,
Біз жайлы жұрт үндемейді, не десін?!
Көп аттыдан жаяу қалған сіз емес
Көп жаяудың ішінде кім елесін?.
Бай ауылға әнге тізгін ұстата,
Атпен кіріп жасамадық іс қата.
Сондықтан ба, қумақ түгіл ауылдан,
Бізге мойын бұрған емес Мұстафа.
Тұлпар мініп жүрмесе де ақтабан,
Жүрегінің түкпіріне сақтаған.
Жаяудың да бір арманы боларын
Қайдан білсін билігі бар атты адам?
Мұң шаққанмен тыңдамайды керең күз,
Бүйте берсек іштен тынып өлерміз.
... Тарихқа атын байлағысы кеп жүрген
Бізде де бір Мұстафа жүр, көрерміз...