***
Нелерің бар көктемде?!
У-шу етіп ауыл-елдің арасын,
«Келмеді...» деп,
«Кешікті...» деп кінә артып.
... Ай дидарын бір көруге құмартып,
жүргендер көп болғасын
Білгені де бағасын.
«Ерте шықсам, балтырыма сұқтанып,
Сығаласып есіктен,
Кіл өлеңші айналдырып өлеңге,
Жеңілтек боп көрінбейін...» деген де,
Сұлуға әркез жарасады кешіккен...
Кеше сүйген ақ қар енді мезі етіп...
Шыдамай сәл ызғарға.
... Ерте шықса, сөз етіп,
Сәл кешіксе, сөз етіп.
«Жас он бестен асқасын»,
Сөз ереді, ә, қыздарға?
Ар жағынан боз бұлттың,
Сығалап тұр ол деген.
Сыбырлауға да жетпей қап батылым,
Тек ішімнен «Шық...» деп ем.
Кенет оның өрт демінен бұлт еріп,
Ерініме шөлдеген,
Тамшы тамды ақырын...
Ол ұялып, басқа бұлтқа тығылды,
Дегенмен бір жарқ етті ақ маңдайы.
Мен аңырып тұрып қалған сәтте бір,
«Сүйіншілеп» Жел-жүгермек жүгірді,
Жырға толып таңдайы:
«Көктем келді...»,
«Көктем келді...»
Көктегір.