Жұмақ туралы әңгіме
Баяғыша жүрек жүдеп, іш қайнап,
Жүрмейміз бе сұм өмірге тіс қайрап?!
Жатамыз ба жасыл xауыз ішінде,
Таңғы ұйқымнан оята ма құс сайрап?!
Түн қарақшы әкетпей ме күнді ұрлап,
Сұлулардың сырғасында сырлы ырғақ?!
Шөлім қанбай жүрген жан ем, іргемнен
Бұлақ ағып жата ма екен сыңғырлап..?
Оһо Жұмақ, солай ма екен!?
Талпынам,
Сенде дейме күнасыз қыз,
Мәрт ұлан?!
Шарап құйып бере ме екен бір сұлу,
Кеудесінен жүзім исі аңқыған?!
Берсе нені мына Жалған, көп алдым,
Үміт қашты, арман өлді, жоғалды...
Зарғу да, інкарлық та жоқ па онда,
(туған жерді сағынбайтын болармын)
Өмірге ерке, өңіріңе өгей ем,
Бір де толып,
Бір де арнамнан кемейем.
Жығасы бар - жасыл құстың қанаты,
Жұмақ жақта сен барсың ба, ей Өлең?!
Аспан көзі – қара нөсер,
Селдесе,
Сені аңсаймын тақуа бір пендеше.
...Жұмақ жайы шын болған-ау, шамасы,
Әмірxан дос қайта айналып келмесе...