Иірді ана ұршығын
Қырпықтап шүйке қылшығын,
Ұлпасын созып иіріп,
Зырлатып ана ұршығын
Қояды айдап шүйіріп.
Безектейді жез ұршық,
Бейне бір желген нар тайлақ,
Баяуласа құлшынтып,
Қояды ана қайта айдап.
"Созылшы кәне, жібектей,
Үйіріл, ұршық безекте,
Батырға арнап тоқыйын,
Саусақты жылы першетке.
Жіберейін тез тоқып,
Аяғына жылы ұйық.
Майданда жүрген ерлерге,
Отанын қорғап жау қырып.
Сықылдап аяз шаңытып,
Біресе борап қар түтер.
Сұрапыл соғып суытып,
Әлемді қыс тітірентер.
Кисін сонда қолына
Жұмсақ жылы жүн қолғап.
Атсын жауды өлтіре
Зеңбірекпен оқ толғап.
Қарымасын қатты аяз –
Шатынатқан көк болат,
Қысқа да қалды уақыт аз,
Үйіріл ұршық зырыл қақ",
Дейді де ана саусағы
Шүйкені созады маймаңдап,
Үйірілші, ұршық, тез тағы,
Желбендеп желген нар тайлақ.
Өткен жылда ананың
Ұршығы желе үдере,
Қуантып қолын сан ердің,
Қыстың қиын күнінде.
Қайрат беріп қаһарман,
Батырларға жылы ұйық,
Ағызып еді жаудан қан,
Көктен, жерден оқ құйып.
Биыл тағы жез ұршық
Безектеп ана қолында,
Үйіріледі құлшынып,
Тұрмайды бір орнында.
Ана биыл иірер,
Жеңістің жібін ширатып,
Батырлар жылы киінер
Жеңер жауды қиратып.