Туындылар ✍️

Жиренше шешен жолаушылап жүргенде әйелі
Ңарашаш кенеттен дүние салады. Сапардағы шешенге
бұл қайғылы хабарды қалай естіртуді білмей, ел
ңиналып сасады. Сонда қой соңында жүрген бір тазша бала: «Мені апарыңдар, мен естіртемін»,— депті.
Он үш жасар тазша баланы алып, ауылдың ақсақалдары Жиренше жатқан ауылғ а келеді. Биік төбенің басында, дүйім жұрттың ортасында Жиренше
шешен отыр екен. Тазша бала Жиреншеге келіп:
— Ассалаумағалейкүм, ақылы елден асқан Жиренше аға! Сізді аузымен құс тістеген, аққан өзенді тоқтатқан шешен дейді. Үш сұраққа мұрсат беріңіз,—
депті.
Жа с баланың батылдығына риза болған шешен
мойын бұрып:
— Айта ғой,— депті ықыласы түсіп.
— Бауырың елсе не дейміз?— депті тазша бала.
— Бауырың күйіп түсті десейші!
— Балаң өлсе не дейміз?
— Ңос бүйрегіңді тірідей суырып алды десейші!
— «Ңатын өлсе, қамшының сабы сынды» дейміз
ғой онда, а ғ а?— депті тазша бала.
— Жоқ, қарағым. Жарың өлсе ошағыңның күлі
шашылып, отыз екі қабырғаңды сөгіп алдым десейші!
16
— Ал, аға, бүкіл қабырғаңыз ға қалқан боламыз
деп қалың ел-жұртың келіп түр,— дегенде Жиренше
секем ала :
— Әй, көбейгір, балаларымның анасы, үйімнің
жарық панасы, қос көзімнің қарасы, Қарашашым
арманда кеткен екен-ау дүниеден,— деп ботадай боздаганда сақалынан алты тарам жас ағыпты деседі.
Сонда тазша бала:
Туғаның сенің қара жер,
Өскенің сенің қара жер,
Бәрін де алған қара жер,
Осыма, аға, баға бер,—
дегенде Жиренше шешен:
Қара жерге гүл өссе жарасады,
Ауылдық жерге қыз өссе жарасады.
Ана — балаларымның панасы емес пе,—
депті.
Кейін сол тазша бала дуалы ауызды шешен болыпты.