Байғазы-жыр...
(Серік Сәпиев Олимпиада чемпионы атанғанда)
Мәпелер кезі туды құсты ұяның,
Сүйінші!
Самға, арманым,
Ұш, қиялым!
Сүйінші!
Ұлытау мен Өр Алтайым,
Алатау,
Қаратау мен Үш қияным!
Бауырым!
Байтағына байрақ ерім,
Додада намысыңды қайрап едің.
– Серігім – Сертім! – деді қараорманың –
Сенімін саған байлап қайран елің...
Аһ ұрсаң аламанда
алаң,
қайғың,
Жанымның жапырағын саған жайдым.
Рухын сен арқалап шықтың, інім,
Махамбет,
Райымбек,
Қабанбайдың...
Жасынсың
жарқылыңды жасырмаған,
Дүние дүбіріңнен тасырлаған.
Алты алтын...
Жөні бөлек жетінші алтын –
Жетінші құрлықтайын ашылмаған.
Ұлықтау ұлы арманды – ұлтыма әдет,
Жанымда мөлдіреді жыр тұма кеп.
Төле би,
Әйтеке би бата берді –
Қаз дауыс Қазыбектің жұртына кеп.
Бұтағы бәйтеректей Нар ағаштың,
Нарлармен намыс болып жағаластың.
Лондонда,
Олимптің аспанына –
Арманын алып ұштың бар Алаштың.
Тұрғанда бағың шауып,
күнің күліп:
– Батырым! – дейді қазақ сырыңды ұғып.
Тік ұста, айналайын,
туыңды нық –
Жұртыңды жұдырықтай жұмылдырып.
Сен барсың –
қайда дода,
қайда дүбір,
Қазаққа сыйла шаттық,
сайла ғұмыр!
Сүйініп сүйіншілеп жатқан елге –
Әзірше осы болсын байғазы-жыр!..