Торғай әуендері
О, туған жер, келдім саған, сағынған соң – келгенім.
Тамып саған кіндік қаным, сенде қалған жөргегім.
Сені аңсайтын себебім де, салдарым да – сол менің.
Ал, әйтпесе, аспан асты, кең мекенім – Жер менің.
Ал, әйтпесе, жер бетінде жер жетеді пендеге,
Жер жетеді өзіңе де, жер жетеді ерге де.
О, туған жер, тосырқама, тосаң тарттың сен неге,
Көзім алды кіреуке боп, босаң тарттым мен неге?
Талай жерде жүрдім, бәлкім, ылдида да, өрде де.
Жүреледік төменде де, оздық, бәлкім, төрге де.
О, туған жер, сенде маған төмен де жоқ, төр де жоқ.
Құшақтасаң болды мені, қыссаң болды кеудеңе.
Сен өйткені ата-баба, әулетімнен бері қарай,
Тұқым-түбір, үрім-бұтақ, зәузатымнан бері қарай,
Бір кіндіктен туғандардың кіндік қанын сіңірдің.
Анамдайын сендім саған, бабамдайын сыйындым.
Кіндігімді кестің дағы, кіндігімнен байладың.
Туған жерден ажырасам, кіндігімнен қиылдым.
Қиыны сол, қиыны сол, қиыны сол қиынның.