04.11.2021
  150


Автор: Дина Бөкебай

Күн жоқта өзің жарқыра

Күн жоқта өзің жарқыра,
Жазу үшін жазбайтынымыздай,
Сүю үшін сүймейтініміздей,
Оятқыш үшін тұрмайтынымыздай таңғы алтыда.
Күн жоқта өзің жарқыра
Көздерімнен жаңа жыр оқып,
Құшағыңды аспаныңмен бір етіп,
Сосын, күнделігіңе жазған жүрегіңнің антына.
Жер бетілік көлеңкелерге Құдай боп,
Жер астылық адамдарсыз ауа жұтпас сыңайлы ек...
Десе де аспан, қарай көрме артыңа.
Өзің ғана жарқырап.
АЙтарсың ғаламшарларға мың сәлем,
аспаным-
Жарқыра күннің орнына, жарығым,
Жаттап алсыншы шамдардан жалыққан әлем.





Пікір жазу